سندروم تونل کارپال که همچنین فشار عصب میانی نامیده میشود، مشکلی است که منجر به بی‌حسی، سوزن سوزن شدن یا ضعف در دست میشود.این اتفاق ناشی از فشار روی عصب میانی است که در طول بازو قرار دارد و از یک مسیر در مچ دست به نام تونل کارپال عبور می‌کند و انتهای آن به دست می‌رسد. این عصب میانی، حرکت و حس انگشت شست و حرکت تمامی انگشتان به جز انگشت کوچک را کنترل می‌کند.آناتومی مچ دست، مشکلات سلامتی و حرکات تکراری احتمالی، می‌تواند منجر به سندروم تونل کارپال شود
علائم سندروم تونل کارپال
علائم سندروم تونل کارپال شامل موارد زیر است:
- احساس سوزش، سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی و خارش در کف دست و انگشت شست یا انگشت اشاره و میانی
- ضعف در دست و ایجاد مشکل در هنگام گرفتن اجسام
- احساس شوک مانند که به انگشتان کشیده میشود.
- احساس سوزن سوزن شدن که تا بازو ادامه دارد.
در ابتدا احساس می‌کنید که انگشتان شما خواب رفته و در طول شب بی‌حس میشود. این اتفاق به دلیل چگونگی قرار دادن دست در طول خواب رخ می‌دهد.
در هنگام صبح، ممکن است با احساس بی‌حسی و سوزن سوزن شدن در دست‌ها بیدار شوید که ممکن است تا شانه نیز کشیده شود. در طول روز، هنگامی که جسمی را در دست می‌گیرید و مچ دست را خم می‌کنید، مانند زمانی که رانندگی می‌کنید و کتاب می‌خوانید، علائم تشدید میشود.
در اوایل شروع این مشکل، تکان دادن دست ممکن است احساس بهتری به شما بدهد. اما پس از مدتی، انجام اینکار به رفع بی‌حسی کمکی نمی‌کند.
هنگامی که سندروم تونل کارپال تشدید میشود، به دلیل ضعف و تحلیل عضلات دست، قدرت گرفتن اجسام توسط دست، کاهش می‌یابد. همچنین درد و گرفتگی عضله شدیدتر میشود.
عصب میانی به دلیل درد و فشار اطراف آن، نمی‌تواند طبق عملکرد طبیعی خود عمل کند. این مسئله منجر به موارد زیر میشود:
- تکانه‌های عصبی کمتر
- وجود حس کمتر در انگشتان دست
- قدرت و هماهنگی کم به ویژه در توانایی استفاده از انگشت شست برای گرفتن اشیا
علت سندروم تونل کارپال
سندروم تونل کارپال ناشی از فشار روی عصب میانی است.
عصب میانی از ناحیه جلوی بازو شروع شده و از یک مسیر در مچ دست (تونل کارپال) به دست می‌رسد. این عصب، حس طرفین کف دست در انگشت شست و انگشتان را فراهم می‌کند. همچنین سیگنال‌های عصبی برای حرکت عضله در اطراف پایه انگشت شست (عملکرد حرکتی) ایجاد می‌کند.
هرچیزی که عصب میانی در فضای تونل کارپال را فشرده کند یا به آن آسیب برساند، منجر به سندروم تونل کارپال میشود. شکستگی مچ می‌تواند تونل کارپال را باریک کرده و به عصب آسیب برساند، همچنان که التهاب و تورم ناشی از آرتریت روماتوئید نیز باعث این آسیب میشود.
بسیاری از اوقات، سندروم تونل کارپال هیچ علائمی ایجاد نمی‌کند. ترکیبی از عوامل خطر منجر به پیشرفت این مشکل میشود.
اغلب اوقات، افراد نمی‌دانند که علت ایجاد سندروم تونل کارپال چیست. این مشکل می‌تواند ناشی از عوامل زیر باشد:
- حرکات مکرر مانند تایپ کردن یا هر حرکت مچ دست که به طور مکرر انجام شود. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که هنگام انجام کار، دست شما پایین‌تر از مچ قرار بگیرد.
- در شرایطی مانند کم کاری تیروئید، چاقی، آرتریت روماتوئید و دیابت
- بارداری
درمان سندروم تونل کارپال
درمان به علائم و مقدار پیشرفت بیماری بستگی دارد. ممکن است لازم باشد کارهایی که در زیر بیان شده را انجام دهید:
- تغییرات سبک زندگی. اگر حرکت تکراری عامل بروز علائم است، سعی کنید که هر از گاهی استراحت کنید یا آن فعالیت را که باعث ایجاد درد میشود، کمتر کنید.
- ورزش‌ها. حرکات کششی یا قدرتی می‌تواند حال شما را بهتر کند. ورزش‌های لغزشی عصب می‌تواند به حرکت بهتر عصب درون تونل کارپال کمک کند.
- عدم تحرک. پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد که از یک اسپلینت استفاده کنید تا از حرکت مچ دست جلوگیری شده و فشار کمتری به عصب وارد شود. می‌توانید در طول شب از آن استفاده کنید تا از بی‌حسی یا احساس سوزن سوزن شدن دست رهایی یابید. اینکار به بهتر شدن خواب و استراحت عصب میانی دست کمک می‌کند.
- داروها. پزشک می‌تواند داروهای ضدالتهاب یا تزریقات استروئید را تجویز کند تا از ورم جلوگیری شود.
- جراحی. اگر هیچ کدام از درمان‌های زیر به نتیجه نرسید، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید که رهاسازی تونل کارپال نام دارد، که اندازه این تونل را افزایش داده و فشار روی عصب را کم می‌کند.
